قرص سینوریپا چیست و چه عوارض و کاربرد هایی دارد؟

امپاگلیفلوزین موجود در قرص سینوریپا از طریق مهار باز جذب گلوکز در کلیه و متفورمین موجود در آن از طریق کاهش مقاومت به انسولین به کنترل قند خون کمک می‌کنند.

موارد مصرف قرص سینوریپا :

این داروی ترکیبی در دیابت نوع ۲ برای کنترل قند خون در کنار ورزش و رژیم غذایی به کار می‌رود. این دارو همچنین جهت کاهش خطر مرگ و میر ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی در بیماران مبتلا به دیابت و بیماری‌های قلبی عروقی استفاده می‌شود.

مصرف در بارداری و شیردهی:

بارداری:

مطالعات کافی و به‌خوبی کنترل‌شده در زنان باردار انجام نشده‌است. مصرف این دارو بخصوص طی ۳ ماهه دوم و سوم بارداری توصیه نمی‌شود.

شیردهی: 

در مورد ترشح این دارو در شیر انسان اطلاعاتی در دسترس نمی‌باشد. لذا مصرف آن طی این دوران توصیه نمی‌گردد.

درخصوص نحوه صحیح مصرف این دارو به نکات زیر توجه کنید:

۱- این دارو را دقیقاً مطابق با دستور پزشک مصرف کنید. گاهی اوقات ممکن است پزشک مقدار مصرف دارو را در صورت نیاز تغییر دهد.

۲- قرص را به‌طور کامل همراه با مقادیر کافی آب بلع نمایید.

۳- به‌منظور کاهش احتمال تحریکات معده، دارو را همراه با غذا میل نمایید.

۴- مصرف دارو را بدون مشورت با پزشک خود قطع نکنید. درهنگام قطع مصرف دارو، مقدار قندخون ممکن است افزایش یابد.

۵- در مورد نحوه پیشگیری، شناسایی و کنترل قندخون پایین (هیپوگلیسمی)، قند خون بالا (هیپرگلیسمی) و مشکلات مربوط به بیماری دیابت، با پزشک خود مشورت نمایید.

۶- مصرف همزمان این دارو با سایر داروهای ضددیابت ممکن است توسط پزشک توصیه گردد. در چنین شرایطی اُفت قندخون می‌تواند حادث شود.

۷- در شرایط استرس مانند تب، ضربه (مانند تصادف با ماشین)، عفونت و یا جراحی، مقدار مصرف دارو ممکن است تغییر یابد.

۸- درصورتی که یک نوبت از مصرف دارو را فراموش کردید، به‌محض به یادآوردن فوراً آن را میل کنید. ولی اگر تقریباً زمان مصرف نوبت بعدی فرارسیده باشد، فقط آن نوبت را مصرف نموده و از دوبرابرکردن مقدار دارو خودداری کنید.

تداخل های دارویی قرص سینوریپا :

قبل از مصرف این‌ دارو، چنانچه از داروهای زیر استفاده می‌کنید، پزشک خود را مطلع سازید:

آندروژن‌ها (بـه غیر از دانازول)، داروهای کاهنده قند خون (مانند انسولین، سولفونیل اوره‌ها، کلوفیبرات، داروهـای مهارکننده منوآمین اکسیداز، پروبنسید، پروپرانولول، ریفابوتین، ریفامپین، سالیسیلات ها، سولفونامیدهای طولانی اثـر)، پگویسومانت ـ با مصرف توام داروها، اثر کاهنده قند خون این دارو ممکن است افزایش یابد.

دلوکستین، لوودوپا ـ با مصرف توام داروها، اثر کاهنده فشار خون وضعیتی ناشی از مصرف این داروها ممکن است افزایش یابد.
داروهای کاهنده فشار خون ـ با مصرف همزمان داروها، عوارض جانبی و سمیت سایر داروهای کاهنده فشار خون ممکن است افزایش یابد.

الکل ـ مصرف مقادیر بسیار زیاد حاد یا مزمن الکل ممکن است باعث افزایش احتمال بروز هیپوگلیسمی (کاهش قند خون) گردد، به‌خصوص اگر همراه با غذا مصرف نشود.

داروهای مسدود کننده کانال کلسیم، کورتیکواستروئیدها، استروژن‌ها، داروهای هورمونی پیشگیری از بارداری، ایزونیازید، اسید نیکوتینیک، فنوتیازین‌ها، فنی‌توئین، داروهای سمپاتومیمتیک، مدرهای تیازیدی، هورمون‌های تیروئیدی ـ برخی داروها باعث هیپرگلیسمی (افزایش قند خون) می‌گردند و ممکن است موجب کاهش کنترل قند خون شوند. اگر مصرف این داروها در بیمار تحت درمان با متفورمین قطع گردد، پایش دقیق بیمار به لحاظ بروز هیپوگلیسمی (کاهش قند خون) ضروری است.

سایمتیدین، داروهای کاتیونی دفع شونده از طریق انتقال توبولار کلیوی (مانند آمیلوراید، دیگوکسین، مرفین، پروکائین آمید، کینیدین، کینین، رانیتیدین، تریامترن، تری متوپریم، وانکومایسین و سفالکسین) ـ در مصرف توأم داروها، تنظیم مقدار مصرف دارو و پایش دقیق بیمار توصیه می گردد.

فورسماید ـ در مصرف توأم داروها، کاهش مقدار مصرف سینوریپا ممکن است مورد نیاز باشد.

نیفدیپین ـ با مصرف توام داروها، مقدار متفورمین در خون و ادرار افزایش می‌یابد.

مواد کنتراست یُد دار ـ در بیماران تحت درمان با متفورمین، تزریق داخل وریدی مواد کنتراست یُد دار می‌تواند باعث نارسایی حاد کلیوی همراه با اسیدوز لاکتیک گردد. لذا قطع موقت مصرف متفورمین، قبل یا در هنگام انجام این آزمایشات تا ۴۸ ساعت پس از آن باید انجام گیرد.

موارد احتیاط قرص سینوریپا:

۱- به منظور کنترل پیشرفت درمان بخصوص در چند هفته اول مصرف دارو، در فواصل منظم به پزشک خود مراجعه نمایید. دستورات پزشک را در مورد مصرف الکل، مصرف همزمان با سایر داروها و مسافرت به طور دقیق رعایت نمایید.

۲- در موارد نیاز به کمک های اورژانسی، رعایت شرایط زیر ضروری است:

– استفاده دایم از دستبند و یا گردنبند در برگیرنده مشخصات پزشکی، همچنین همراه داشتن کارت شناسایی پزشکی حاوی اطلاعات مربوط به این بیماری و داروهای مورد مصرف.
– به همراه داشتن قند های سریع الاثر به منظور درمان کاهش قند خون.

۳- در صورت انجام جراحی و سایر آزمایشات پزشکی با اشعه ایکس، پزشک معالج خود را در جریان مصرف این دارو قرار دهید. در چنین شرایطی، قطع مصرف دارو حداقل به مدت ۲ روز پس از انجام جراحی یا آزمایشات پزشکی ممکن است توسط پزشک توصیه گردد. در طی این مدت در صورت عدم کنترل قند خون توسط رژیم غذایی و ورزش، مصرف انسولین ممکن است ضروری باشد.

۴- مصرف متفورمین زیاد تحت شرایط خاصی می¬تواند باعث بروز اسیدوز لاکتیک گردد. علایم اسیدوز لاکتیک شدید بوده و به سرعت تظاهر می‌نماید و معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که با بیماری‌های دیگر مانند حمله قلبی یا نارسایی کلیه همراه باشد. این علایم شامل اسهال، تنفس سریع و کوتاه، درد یا انقباض شدید عضله، خواب آلودگی، خستگی یا ضعف غیر معمول می باشند.

۵- در صورت بروز علایم اسیدوز لاکتیک، میزان قند خون را کنترل نموده و بیمار را به سرعت به اورژانس منتقل نمایید. در صورت استفراغ شدید، پزشک را مطلع کنید.

۶- مصرف مقادیر بیش از حد دارو می تواند منجر به کاهش قند خون (هیپوگلیسمی) گردد.

علایم هیپوگلیسمی (کاهش قند خون) باید قبل از بروز بیهوشی درمان گردد. این علایم در افراد مختلف متفاوت است، لذا آگاهی داشتن از علایم معمول هیپوگلیسمی (کاهش قند خون) به منظور درمان سریع آن ضروری است.

این علایم می تواند شامل موارد زیر گردد:

احساس اضطراب، تغییر رفتار، تاری دید، عرق سرد، اغتشاش شعور، پوست رنگ پریده سرد، اشکال در تمرکز حواس، خواب آلودگی، گرسنگی مفرط، ضربان تند قلب، سردرد، تهوع، عصبانیت، کابوس، خواب نا آرام، لرزش، اشکال در تکلم، خستگی یا ضعف غیر عادی.علایم هیپوگلیسمی (کاهش قند خون) که ممکن است به سرعت پیشرفت نماید، ممکن است به دلایل زیر ایجاد شود:

تأخیر یا از دست دادن یک وعده غذا یا مصرف تنقلات، ورزش مفرط، مصرف مقادیر زیاد الکل، مصرف برخی داروها، استفاده از مقادیر زیاد انسولین و داروهای سولفونیل اوره و همچنین بیماری (بخصوص همراه با استفراغ و اسهال).

۷- در صورت بروز کاهش قند خون (هیپوگلیسمی) و احساس گیجی، از رانندگی و کار با وسایلی که نیاز به هوشیاری کامل دارد، خودداری کنید.

۸- مشکل دیگر در ارتباط با عدم کنترل بیماری دیابت، هیپرگلیسمی (بالا بودن قند خون) است. علایم هیپرگلیسمی (بالا بودن قند خون) آهسته تر از علایم هیپوگلیسمی (پایین بودن قند خون) ظاهر می گردد. در صورت مشاهده هر یک از علایم هیپرگلیسمی (بالا بودن قند خون)، سریعاً با پزشک تماس بگیرید.

این علایم می تواند شامل موارد زیر شود:

تاری دید، خواب آلودگی، خشکی دهان، تکرر ادرار و افزایش حجم آن، کاهش اشتها، درد معده، تهوع یا استفراغ، خستگی، تشنگی غیر عادی.
در صورت مشاهده هر یک از علایم برافروختگی و خشکی پوست، بوی تنفس استونی، حضور کتون ها در ادرار، بیهوشی ناگهانی و اشکال در تنفس (سریع و عمیق)، بیمار باید سریعاً به اورژانس منتقل گردد.

علایم هیپرگلیسمی (بالا بودن قند خون) ممکن است به دلایل زیر ایجاد شود:

تب و عفونت، عدم مصرف مقدار کافی دارو و یا از دست دادن یک نوبت از مصرف آن، مصرف داروهای دیگری که مقدار قند خون را تغییر می دهند، ورزش نکردن کافی، خوردن بیش از حد یا عدم رعایت رژیم غذایی.
۹- در صورت بروز قند خون بالا، پزشک ممکن است مقدار داروهای ضد دیابت یا برنامه های غذایی را تغییر دهد. علایم هیپرگلیسمی (بالا بودن قند خون) قبل از جدی شدن آن، باید اصلاح گردد.

۱۰- همزمان با مصرف قرص سینوریپا، برنامه رژیم غذایی و تمرینات ورزشی تجویز شده توسط پزشک را رعایت کنید.

۱۱- مصرف قرص سینوریپا ممکن است باعث مثبت شدن آزمایش قند ادرار شود.

۱۲- در هنگام مصرف قرص سینوریپا ، آزمایشات مربوط به سطح کلسترول خون، عملکرد کلیوی، قند خون ناشتا و هموگلوبین A1c را انجام دهید. این آزمایشات به منظور پایش بیماری و یا کنترل عوارض جانبی صورت می گیرد. از این رو در فواصل منظم به پزشک مراجعه نمایید.

موارد منع مصرف قرص سینوریپا:

۱- حساسیت به امپاگلیفلوزین، متفورمین و یا هر یک از مواد متشکله این دارو

۲- نارسایی متوسط تا شدید کلیوی، مرحله انتهایی بیماری کلیوی و بیماران تحت دیالیز

۳- بیماری و یا نارسایی عملکرد کلیه ناشی از کولاپس قلبی عروقی (شوک)، انفارکتوس میوکارد حاد و سپتی‌سمی (عفونت خون)

۴- اسیدوز متابولیک حاد یا مزمن شامل کتو اسیدوز دیابتی (افزایش میزان کتون‌ها در خون یا ادرار) همراه با و یا بدون اغماء

۵- درمان کتو اسیدوز دیابتی همراه با انسولین، درمان دیابت ملیتوس نوع یک

۶- در بیماران تحت بررسی‌های رادیولوژی با تزریق داخل عروقی مواد کنتراست یُددار

۷- در شرایطی که کنترل دقیق قند خون مورد نیاز باشد، مانند:

– سوختگی های شدید
– از دست دادن آب بدن (مانند اسهال شدید یا مقاوم، استفراغ راجعه)
– عفونت شدید (مانند عفونت های دستگاه تنفسی و ادراری)
– جراحی بزرگ
– ضربات شدید

۸- بیماری شدید، حاد یا مزمن کبد

۹- اعتیاد به الکل، سمیت ناشی از مصرف الکل

۱۰- بارداری (سه ماهه دوم و سوم) و شیردهی

منبع : عبیدی